terug naar pag. 1
Nixnie - 3
Ted Polet
18 - detailwerk
Nadat ik wat detailwerk had gedaan besloot ik om wat meer foto’s te laten zien op de website. Ik ben een paar avonden bezig geweest met het schilderen van de bevolking en wat dieren, en met een stel witmetalen gietstukken die hoofdzakelijk hopen schroot weergeven. Na het maken van de foto’s kwam ik nog wat foutjes tegen, die ik gewoon laat zien. Hier gaan we dan.
Hier is een klein detailstukje met drie padvindertjes, een kat en een paar boomstammen. Helaas was ik vergeten dat er nog wat begroeiing nodig is tegen de onderkant van de bouwkeet.
Hier zien we het kleine station waar nu een stel passagiers staat te wachten op de trein. Er is veel meer verkeer dan je zou verwachten van zo’n slaperig spoorlijntje. Het zal wel in de vakantie zijn. De mevrouw in het groen, naast het kleine meisje, is trouwens nog geschilderd door Reinier Hendriksen.
Het treinpersoneel van deze korte trein met een Minitrains loc en een Egger wagen is van Preiser. Ik schat dat ze ongeveer schaal 1:100 zijn. Ze zijn klein genoeg om in de kleine modellen te passen, in tegenstelling tot de Roco figuren die ik elders heb gebruikt. De fietser is een primitief figuurtje van onzekere oorsprong dat ik met wat camouflagewerk heb moeten schilderen. De houding van de fietser is echter prima.
Wat details bij de ‘goederenloods’. Twee oude Preiser figuren lopen te sjouwen met lading. Ik heb ze overgeschilderd omdat hun werkkleding fel rood en blauw was. Een kat jaagt de duiven op, in de voorgrond, maar dat is slecht te zien op de foto’s. De kisten naast de loods moeten nog beter geschilderd worden, want het plastic glimt nog te veel.
Overzicht van de baksteenfabriek, waar nu veel activiteit is. Er staat een klein Gmeinder dieseltje met machinist op het plastic spoor naast de oven. Een kiepwagen daalt van de hellingbaan af aan een ketting, terwijl bovenaan iemand staat te seinen naar de man die binnen de lier bedient.
Er zijn wat wilde dieren als je ze weet te vinden. De das is een nachtdier, maar onder dekking van de bosjes en de boomstam steekt hij even zijn kop in het daglicht.
De brug over de rivier, waar iemand het uitzicht zit te schetsen. Volgens mij merkt hij niet eens dat er een trein over de brug rijdt.
De baan is bijna klaar, met een verlichtingsframe er boven, opgehangen aan twee uitschuifbare lichtstatieven. Dit was nodig vanwege de donkere hal in Rijswijk. Aan het frame hangen twee knijpspots met LED lampen, die een hoop licht geven:
Nogmaals de padvindertjes bij de bouwkeet, waar opeens van alles is gaan groeien. Grappig is dat een kind tijdens een tentoonstelling opmerkte: ‘die zijn op kamp’. En zo ziet het er ook uit.
De acculocomotief bezig met een paar wagens op het goederenspoor:
Een betere foto van de kat die bezig is de duiven te plagen:
Een stapeltje schroot aan het eind van het zijspoor bij de baksteenfabriek. De wagen is een witmetalen gietstuk op een oud Egger onderstel.
Meer details bij de steenfabriek. Een kiepwagen wordt naar de draaischijf geduwd. Eigenlijk moet er lading in liggen.
De Peco ‘Jeanette’ loc met een kolenwagen op het zijspoor:
Een tegenlichtfoto van de Minitrains (Egger) loc met het Parkside Dundas rijtuig en een Egger bagagewagen op de brug.
Het laatste weekend voor de show heb ik nog een witmetalen bouwpakket in elkaar gezet van een Albion vrachtauto uit 1934.
Nog wat notities:
Ik had wat moeite met de schaalverhouding van de menselijke figuren op de baan, omdat ik zowel het kleine H0e materieel als de grote C&DR wagens en locs wil kunnen laten rijden. Dus ik moest een compromis sluiten. Het merendeel van de figuren is Roco H0, uit een pakketje ongeschilderde figuren. De Preiser figuren in de Minitrains modellen zijn kleiner dan H0, maar ik had al grote moeite om ze er in te kunnen krijgen. Een paar figuren zijn eigenlijk schaal 00 (1:76). Zo is de kunstenaar bij de rivier een witmetalen figuurtje.
De Albion vrachtwagen is afkomstig van de verkoopstand van de 009 Society. Ik moest er wat aan rommelen om alles passend te krijgen, maar uiteindelijk ging alles goed in elkaar. Eigenlijk moet er een lading bakstenen op, maar er was geen tijd om dat ook nog voor elkaar te krijgen. Het is een aardig model uit de jaren ’30 waarvan er na de oorlog nog wel wat hadden kunnen rondrijden. De vierkante cabine en de radiator met de twee koplampen er naast spreken mij wel aan.
19 - Nixnie op Youtube
Ik heb een korte video op Youtube gezet (12 minuten) van Nixnie, waarin een aantal treinen in bedrijf te zien zijn, en wat rangeerbewegingen worden uitgevoerd. Aan het begin is de Bagnall van Reinier Hendriksen te zien. Deze video laat geen C&DR modellen zien, waarvan er verschillende op de baan kunnen rijden. Alleen de kleine H0e modellen komen aan bod.
Video:
Het langzame rijden in de video is mogelijk door de KPC snelheidsregelaars die ik gebruik. Die zijn helaas niet meer te koop, hoewel er regelmatig gesproken wordt over een vervangend type regelaar. De KPC’s werken met terugkoppeling. Ze meten de respons van de motor en passen daar de besturing mee aan, zodat de loc blijft rijden. De terugkoppeling is instelbaar. Dat is nodig omdat niet alle motoren er even goed op reageren. Een goede Japanse motor zoals een Mashima heeft minder terugkoppeling nodig dan een ouderwetse Fleischmann 3-pool. Heel kleine motoren en klokankermotoren rijden beter op geheel afgevlakte spanning.
Tot slot: Nixnie is op de tentoonstelling in Rijswijk geweest op 19 en 20 januari 2013, en te oordelen naar de reacties van het publiek was het een succes.
20 - Locomotieven en rollend materieel voor Nixnie
Met een tentoonstelling in het vooruitzicht voor Nixnie in januari 2013 werd het hoog tijd om iets te gaan doen aan het rollend materieel. Het materieel voor Nixnie heeft twee gezichten. Enerzijds kan ik er het kleinere materieel van de C&DR op laten rijden: korte locomotieven en tweeassige wagens, maar in recente jaren heb ik een collectie klein formaat H0e en 009 materieel verzameld, die beter bij het baantje past.
De locomotieven van Minitrains
De meest recente toevoegingen komen uit het Minitrains assortiment. Dat zijn Chinese kopieën van modellen van Egger en Minitrains (AHM) uit de jaren ’60. De belangrijkste reden voor mij om dat te kopen is de herinnering aan de begintijd toen ik pas kort bezig was met smalspoor. Mijn ervaringen met het nieuwe materieel zijn gemengd. De Egger replica loopt prima en is erg stil en soepel ondanks het feit dat de wielen met stangen zijn gekoppeld. Er zit een vliegwiel in dat helaas de cabine vult, maar dat de rijeigenschappen aanzienlijk verbetert. Deze loc ziet er prima uit voor een trein Egger rijtuigen.
De Baldwin zadeltank is vanaf het begin een problem geweest. Er zit een goede motor en een goed onderstel in, maar er zit een zwaar punt in de stangenkoppeling sat er niet uit te krijgen is. Het model kwam met een deels afgeknipt tandwiel op de eerste as, dat tegen de andere tandwielen aan sloeg en het model liet hobbelen op het spoor. Ik snap trouwens niet waarom het model niet gewoon met tandwielen is gekoppeld. Ik haalde de bramen van het afgeknipte tandwiel af waardoor het model wat beter loopt. Toch knijpt er iets in de stangenkoppeling. De wielen staan correct ‘op tijd’ maar mijn idee is dat de krukpennen niet helemaal op de juist plaats zitten. Ik heb geprobeerd om wat speling uit het chassis te halen, maar dat verergert het probleem alleen, dus ik denk dat de speling nodig is om de loc überhaupt te kunnen laten rijden. Als ik de KPC rijregelaar op volle feedback zet loopt de loc redelijk soepel, omdat de regelaar spanning bijgeeft zodra er meer weerstand in de aandrijving zit. Maar het feit dat ik het niet heb kunnen oplossen bevalt mij niet.
Het laatste model dat ik heb gekocht is de Plymouth dieselloc in de kleuren waarin hij in ca. 1968 verkocht werd: donkergroen met een gele streep. Ook deze loc deed het niet zo goed als ik had gehoopt. Hij kantelde opvallend voor- en achterover wat wees op aandrijfkrachten in de ophanging van de wielen. Het onderstel bleek twee dikke messing strips te hebben voor de ophanging, die opgesloten zitten tegen het chassisblok. Er zat alleen speling in waardoor de aandrijfkracht een kanteling veroorzaakte.
Ik heb de speling in de ophanging van de diesel gereduceerd door een strookje dun messing tussen de ophangingstrip en het chassisblok te leggen. Dat is goed te zien in de rechterfoto. Een ander probleem was de stroomafname. Die vindt plaats via de lagerpunten van de assen. Doordat de voorste as op en neer rammelt als gevolg van de aandrijfkracht verliest hij af en toe contact. Een kort draadje aan de ophangstrip dat als een veertje op het uiteinde van de as rust was de oplossing. Ik heb ook maar een deel van de felle LED koplamp zwart geschilderd zodat hij niet naar binnen schijnt in de cabine.
Verbeteringen aan de Egger rijtuigen
Een volgend klein project was het verbeteren van de loopeigenschappen van de drie Egger rijtuigen die in mijn bezit zijn. Het idee was om een Egger trein uit de jaren ’60 na te bootsen met de replica van Egger no. 2 er voor. De wielstellen van de Egger rijtuigen kunnen draaien, wat op de 15cm Egger bochtjes met een rond railprofiel een voordeel was, maar op normaal H0e en schaal N spoor absoluut niet. Het vastlijmen van de wielstellen bleek geen goed idee omdat de rijtuigen de neiging hadden tegen de buitenste rail op te klimmen. Ook zaten de koppelingen nu vast, wat voor ontsporingen zorgde. Dus ik zocht een oplossing die de loopeigenschappen verbeterde en tevens het zijaanzicht wat netter maakte.
De koppelingen werden van de wielstellen gesneden, waarna ik deze een paar mm naar het midden verplaatste. Het uiteinde van de bladveren ligt nu gelijk met de treeplank van het balkon. De koppelingen zijn op een ½ mm plastic strip gelijmd die een draaipunt heeft in het oude draaipunt van het wielstel. De originele plastic draaipen is daarvoor hergebruikt. Een gaatje in de bodem van het rijtuig geeft daarvoor voldoende ruimte. De foto’s hieronder laten zien hoe het in elkaar zit. Er zitten wat lijmdruppels op de onderkant van het rijtuig vanwege de eerdere experimenten. Het Egger plastic is het best te lijmen met superlijm. Polystyreenlijm maakt er weinig indruk op.
Elk wielstel is op twee strookjes styreen gelijmd die aan weerskanten tegen de langsbalken aan liggen. Daarmee ontstaat onder het wielstel voldoende ruimte voor het bewegen van het strookje waar de koppeling aan zit. Ter versterking van de bevestiging van de koppeling is een blokje plastic op het stripje gelijmd vlak achter de koppeling. Ook hiervoor is superlijm (gel) gebruikt. De wielen zijn nog steeds de originele Egger wielen, waarvan de vierkante flenzen wat zijn afgesleten door het langdurig rijden op de kleine bochtjes van dit baantje. Doordat ze dichter bij elkaar zitten dan eerst snijden ze de buitenste rail van de boog niet meer zo scheef aan en zijn de ontsporingen verleden tijd. Met een locomotief heb ik ze een tijd laten proefrijden door ze voort te duwen, en dat ging prima.
De bagagewagen is al aangepast, het rijtuig nog niet. Duidelijk is het verschil in radstand te zien.
Het verschil voor en na de ombouw.
Nu een aantal foto’s van locomotieven en rollend materieel op de modelbaan om te laten zien hoe goed dit kleine spul tot zijn recht komt.
De Egger replica met Egger rijtuigen.
De Plymouth diesel bezig met een paar Roco wagentje bij de baksteenfabriek.
De Baldwin met een korte kolentrein en de nieuwe Minitrains ‘begeleidingswagen’. De bomen in de rechterfoto zijn wat aangevuld met Photoshop omdat er iets achter stond wat er niet bij hoorde!
Een Peco 'Jeanette' kit op een Fleischmann onderstel. De loc is hier nog niet helemaal klaar. Ik heb nu de pijp van de aanjager langs de ketel gelegd om de lelijke naad in de gietstukken te verbergen.
Deze loc kreeg ik van Klaus Olschewski in Duitsland. Het is een Egger/Jouef draisine met de neus van een Matchbox Caterpillar 'Case' tractor toegevoegd. Deze loc loopt nog vrij goed en rijdt hier met een stel Roco kiepbakjes.
De loc hieronder is een stokoude Atlas diesel uit 1975, een voorloper van de Roco dieseltjes. Ik heb hem verbouwd met een korte neus en een soor transmissiebak voor de radiator. Er zit nu een vijfpolige motor in en hij loopt best aardig ondanks de wat hobbelige wielen.
Een kleine acculocomotief
Dit is een wat ongewoon model gemaakt van een 3D geprint kapje van Tebee Models. Het onderstel is een Bandai tweeasser. In de opbouw zitten plastic stripjes die op de nokjes van het Bandai onderstel klikken. De ballastblokjes van de Bandai zitten in de opbouw gelijmd. Omdat er geen bovenleiding op Nixnie is heb ik er een acculoc van gemaakt, maar ik denk aan het maken van een extra dak met een trolley of een schaarbeugel, zodat hij ook op de tramweg van Rae Bridge kan rijden.
Het oppervlak van het 3D geprinte model is een beetje ruw, maar de verf is er goed in gezakt en heeft het oppervlak gladder gemaakt. Ik heb geen glasvezelpotlood om het glad te poetsen, maar zo ziet het er best aardig uit. De acrylverf heeft zich een beetje vermengd met de bruine kleurstof waarmee het model was bewerkt bij aflevering, maar het heeft wel een interessant vervuild uiterlijk gegeven aan het kleine model.
Wat ik miste op de kleine ‘neusjes’ van het model was ventilatieroosters. Die heb ik gemaakt van papier met kleine sneetjes er in gemaakt. Ik was er eerst niet zo blij mee omdat het te veel op papier leek, maar ik heb er later wat op gevonden. De bufferbalken zijn verlengd naar beneden en er zijn een paar witmetalen koppelingsbalken op gelijmd. Alles is gedaan met superlijm (gel).
Het interieur met controllerwiel en remkolom.
Reinier Hendriksen's kleine Bagnall
Hier zijn een paar foto’s van een klein meer dan 15 jaar geleden gebouwd stoomlocomotiefje van mijn overleden vriend Reinier Hendriksen. Het is een kleine Bagnall tenderloc met popperige waterbakjes aan weerszijden van de rookkast. Het onderstel is gemaakt met onderdelen van Saltford Models, met een electrisch gescheiden frame, buitenliggende krukjes en drijfwerk. De achteras is aangedreven door een Mashima motor en er zit nog een vliegwiel in ook. Het machientje loopt redelijk soepel ondanks de overbrenging met koppelstangen en een klein hobbeltje door een wiel wat niet helemaal recht staat.
Dit modelletje wordt een beetje ontzien omdat ik er nogal zuinig op ben.
Sommige oudgedienden zullen het misschien wel herkennen van Moors End.
De wagen, ook van Reinier, is zelfgebouwd met 5,5 mm spaakwieltjes.
Een close-up van het onderstel om te laten zien hoe dit is gebouwd.
Een vierasser
Intussen lagen twee Parkside Dundas Ffestiniog kits mij verwijtend aan te kijken. Eén daarvan is de DM59, een model van derdeklasse rijtuig 10 van de Ffestiniog Railway met bagagecompartiment, en de ander de DM61, een derdeklasse rijtuig dat niet echt bestaat maar is gebaseerd op rijtuig 10. Die heb ik nog van Mick Thornton, die ze aan mijn zoon had gegeven toen die korte tijd interesse had in modelbouw. Helaas kwam daar niets meer van, dus ze lagen sindsdien in de kast. Ik had niet meer dan één stel koppelingen over, dus ik ben maar begonnen met de DM61. Die was het slachtoffer van prutswerk van de vorige eigenaar, die de ramen er verkeerd in had gelijmd. Dus ik heb dit zo goed mogelijk gecamoufleerd en het rijtuig afgebouwd, met een interieur. Ik heb de eindbalkons er af gelaten omdat het omrijspoor van Nixnie al kort genoeg is…
Een eerste foto van het rijtuig waarin de slecht ingelijmde ramen nog zijn te zien. Gelukkig valt het aan de buitenkant nog wel mee.
Hieronder staat het rijtuig op zijn wielen. De vergelijking met het H0 schaal Egger rijtuig is wel heel bijzonder als we bedenken dat deze ‘onderzeeboot’ in schaal 1:76 is! Het tweede rijtuig moet nog worden gebouwd...
Hier is het rijtuig afgebouwd. Hoewel het een prima bouwpakket is vragen de fijne onderdelen (raamroosters en remblokken) heel veel geduld. Eén remblok is gevlucht en nooit meer teruggevonden.
Ik zat op het laatst te zweten om het voor elkaar te krijgen en heb de handgreepjes bij de deuren maar laten zitten. Zwak, zwak, ik weet het, maar ik ben blij dat ik met trillende handen en tranende ogen zo ver gekomen ben. Het rijtuig doet het prima samen met Reinier’s Bagnall.
Meer foto's (1)
Meer foto's (2)
terug naar pag. 1
